Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Σαν συγγραφέας αλλά και σαν άνθρωπος είμαι στο μέγιστο βαθμό ευαισθητοποιημένη στον πόνο του ανθρώπου. Όταν ένας συγγραφέας φτιάχνει τους ήρωές του για ένα βιβλίο ή θεατρικό έργο επικεντρώνεται στον πόνο του ανθρώπου. Αυτό τον ευαισθητοποιεί ακόμη περισσότερο γιατί μπαίνει στη θέση όλων των πονεμένων και αδικημένων ανθρώπων και βιώνει βαθιά το πρόβλημα σαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ήταν ένας. Και σήμερα ο πόνος του ανθρώπου είναι μεγάλος. Δεν μιλάμε πλέον για καλυτέρευση της ζωής μας ή για καλύτερη ποιότητα ζωής με λάιφ στάιλ. Μιλάμε για την ίδια τη ζωή. Για την επιβίωσή μας ως χώρα και ως άνθρωποι.
Με ρωτούν πολλές φορές γνωστοί μου ή κάποιοι δημοσιογράφοι: Πού θα βρείτε εσείς στη Δημοκρατική Αριστερά 14 δις. Για να καλύψετε εκείνο ή το άλλο έλλειμμα. Λες και αν βρεθούν αυτά συγκεκριμένα τα χρήματα θα σωθεί η χώρα ή οι πολίτες. Μας έχουν μπλέξει με αριθμούς. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι αριθμός. Και δεν πρέπει να τον αναγκάσουμε να νιώσει αριθμός.
Βλέπουμε γύρω μας απαράδεκτα και θλιβερά γεγονότα. Πείνα, αυτοκτονίες, την απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων της γειτονιάς μας. Δεν κατοικούν σε άλλη περιοχή, μένουν δίπλα μας. Δεν θα μιλήσω όμως τώρα γι’ αυτά που τα γνωρίζουμε όλοι. Θέλω να μιλήσω γι’ αυτά που δεν γνωρίζουμε: Για το μέλλον. Εκεί παίζεται το παιχνίδι: Στο μέλλον. Που όμως είναι πολύ κοντά.
Για να κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή απαιτείται θέληση και πρόγραμμα. Και φυσικά δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τα 2 μεγάλα κόμματα που έφεραν τη χώρα σ’ αυτήν την κρίση. Η πολιτική τους δεν μπορεί να είναι διαφορετική γιατί είναι τα ίδια πρόσωπα όσο και αν φωνάζουν ότι έκαναν λάθη και ζητούν συγνώμη. Οι όροι που έχουν υπογράψει είναι αναποτελεσματικοί και δεν διαφαίνεται έξοδος ούτε το 2020. Από την άλλη μεριά υπάρχουν τα άλλά κόμματα που έχουν απλώς καταγγελτικό λόγο. Δεν προτείνουν κάτι ουσιαστικό και ρεαλιστικό. Εμείς στη Δημοκρατική Αριστερά προτείνουμε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με 3 άξονες που επιμένουμε σ’ αυτούς.
1. Παραμονή στην Ευρώπη γιατί χρειαζόμαστε συμμάχους - δυνάμεις που αναπτύσσονται σε Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στο νότο, κόντρα στην κρατούσα άποψη και τον προσανατολισμό που έχει σήμερα η ΕΕ, με πρωταρχικές πολιτικές τη στήριξη των τραπεζών και το καλόπιασμα των αγορών.
2. Προτείνουμε σταδιακή απαγκίστρωση από τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια με μέτρα ισοδύναμα. Όχι περικοπές μισθών και συντάξεων αλλά πάταξη της φοροδιαφυγής και δίκαιη φορολόγηση με αλληλεγγύη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Αυτό είναι το κοινωνικό κράτος που δεν υπάρχει σήμερα. Και το κυριότερο:
3. Ανάπτυξη. Αυτό που η Δημοκρατική Αριστερά φωνάζει εδώ και καιρό. Ανάπτυξη. Με δυνατότητες στις παραγωγικές δυνάμεις που –πέρα από το κέρδος- στοχεύουν στον άνθρωπο και στις υγιείς δομές της κοινωνίας. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης με τα περίφημα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων που χάνονται. Για ανάπτυξη στον τομέα του ορυκτού πλούτου, στη ναυπηγική, στον τουρισμό, σε νέες τεχνολογίες. Υπάρχουν 15 δις. Ευρώ που περιμένουν και μένουν ανεκμετάλλευτα.
Μπορεί και άλλοι να υποστηρίζουν κάποια αντίστοιχα μέτρα αλλά δεν μπόρεσαν δεκαετίες τώρα να τα εφαρμόσουν γιατί έλειπε ο προγραμματισμός. Η διαφορά μας είναι στον προγραμματισμό. Και στο άφθαρτο των δυνάμεών μας. Ενώ αναγνωρίζουμε το μερίδιο της ευθύνης μας δεν είχαμε και δεν έχουμε εμπλακεί ποτέ σ’ αυτό που το ονομάζω σαράκι της Ελληνικής δημόσιας ζωής: τις πελατειακές σχέσεις.
Μετά τις εκλογές ελπίζουμε να υπάρξει ανακαθορισμός των δυνάμεων μέσα στη Βουλή και να μπουν και καινούριες δυνάμεις προοδευτικές. Δεν περιμένουμε να έχουμε σαν Δημοκρατική Αριστερά αυτοδυναμία, αλλά είμαστε μια κυβερνώσα αριστερά. Και λέμε ότι δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με το δίδυμο Νέα Δημοκρατία-Πασόκ γιατί οι πολιτικές τους μας έφεραν σ’ αυτήν την κρίση. Λανθασμένες πολιτικές επιλογές με πελατειακές σχέσεις. Το Ελληνικό σαράκι. Θα συνεργαστούμε όμως με ομάδες ή κόμματα που έχουν τη διάθεση να αλλάξουν την πολιτική και θα δεχτούν τις δικές μας προτάσεις. Και οπωσδήποτε με φερέγγυα πρόσωπα. Γιατί με φερέγγυα πρόσωπα θα έχουμε και φερέγγυα πολιτική. Πιστεύουμε στα νέα άφθαρτα πρόσωπα και όχι στους κατά συνείδηση επαγγελματίες πολιτικούς.
Στη Δημοκρατική αριστερά έχουμε βάλει στο κέντρο του πιστεύω μας τον άνθρωπο. Μας ενδιαφέρει πρώτα ο άνθρωπο και θέτουμε τις τράπεζες και τις αγορές στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι το αντίθετο. Μας ενδιαφέρει ο πολιτισμός στην πολιτική και η αλληλεγγύη. Και επειδή προσωπικά πολιτεύομαι στην περιφέρεια της Αττικής, που είναι υποβαθμισμένη σε σχέση με το κέντρο, θέλω να πω ότι είμαστε ευαισθητοποιημένοι στα προβλήματα που την ρημάζουν με την έλλειψη βασικών αγαθών, όπως είναι η έλλειψη νοσοκομείου, αποχετευτικού συστήματος και καταστροφής του περιβάλλοντος. Αλλά αν δεν μας ενδιέφεραν όλα αυτά δεν θα ήμασταν η αριστερά της ευθύνης.
Σαν συγγραφέας αλλά και σαν άνθρωπος είμαι στο μέγιστο βαθμό ευαισθητοποιημένη στον πόνο του ανθρώπου. Όταν ένας συγγραφέας φτιάχνει τους ήρωές του για ένα βιβλίο ή θεατρικό έργο επικεντρώνεται στον πόνο του ανθρώπου. Αυτό τον ευαισθητοποιεί ακόμη περισσότερο γιατί μπαίνει στη θέση όλων των πονεμένων και αδικημένων ανθρώπων και βιώνει βαθιά το πρόβλημα σαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ήταν ένας. Και σήμερα ο πόνος του ανθρώπου είναι μεγάλος. Δεν μιλάμε πλέον για καλυτέρευση της ζωής μας ή για καλύτερη ποιότητα ζωής με λάιφ στάιλ. Μιλάμε για την ίδια τη ζωή. Για την επιβίωσή μας ως χώρα και ως άνθρωποι.
Με ρωτούν πολλές φορές γνωστοί μου ή κάποιοι δημοσιογράφοι: Πού θα βρείτε εσείς στη Δημοκρατική Αριστερά 14 δις. Για να καλύψετε εκείνο ή το άλλο έλλειμμα. Λες και αν βρεθούν αυτά συγκεκριμένα τα χρήματα θα σωθεί η χώρα ή οι πολίτες. Μας έχουν μπλέξει με αριθμούς. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι αριθμός. Και δεν πρέπει να τον αναγκάσουμε να νιώσει αριθμός.
Βλέπουμε γύρω μας απαράδεκτα και θλιβερά γεγονότα. Πείνα, αυτοκτονίες, την απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων της γειτονιάς μας. Δεν κατοικούν σε άλλη περιοχή, μένουν δίπλα μας. Δεν θα μιλήσω όμως τώρα γι’ αυτά που τα γνωρίζουμε όλοι. Θέλω να μιλήσω γι’ αυτά που δεν γνωρίζουμε: Για το μέλλον. Εκεί παίζεται το παιχνίδι: Στο μέλλον. Που όμως είναι πολύ κοντά.
Για να κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή απαιτείται θέληση και πρόγραμμα. Και φυσικά δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τα 2 μεγάλα κόμματα που έφεραν τη χώρα σ’ αυτήν την κρίση. Η πολιτική τους δεν μπορεί να είναι διαφορετική γιατί είναι τα ίδια πρόσωπα όσο και αν φωνάζουν ότι έκαναν λάθη και ζητούν συγνώμη. Οι όροι που έχουν υπογράψει είναι αναποτελεσματικοί και δεν διαφαίνεται έξοδος ούτε το 2020. Από την άλλη μεριά υπάρχουν τα άλλά κόμματα που έχουν απλώς καταγγελτικό λόγο. Δεν προτείνουν κάτι ουσιαστικό και ρεαλιστικό. Εμείς στη Δημοκρατική Αριστερά προτείνουμε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με 3 άξονες που επιμένουμε σ’ αυτούς.
1. Παραμονή στην Ευρώπη γιατί χρειαζόμαστε συμμάχους - δυνάμεις που αναπτύσσονται σε Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στο νότο, κόντρα στην κρατούσα άποψη και τον προσανατολισμό που έχει σήμερα η ΕΕ, με πρωταρχικές πολιτικές τη στήριξη των τραπεζών και το καλόπιασμα των αγορών.
2. Προτείνουμε σταδιακή απαγκίστρωση από τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια με μέτρα ισοδύναμα. Όχι περικοπές μισθών και συντάξεων αλλά πάταξη της φοροδιαφυγής και δίκαιη φορολόγηση με αλληλεγγύη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Αυτό είναι το κοινωνικό κράτος που δεν υπάρχει σήμερα. Και το κυριότερο:
3. Ανάπτυξη. Αυτό που η Δημοκρατική Αριστερά φωνάζει εδώ και καιρό. Ανάπτυξη. Με δυνατότητες στις παραγωγικές δυνάμεις που –πέρα από το κέρδος- στοχεύουν στον άνθρωπο και στις υγιείς δομές της κοινωνίας. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης με τα περίφημα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων που χάνονται. Για ανάπτυξη στον τομέα του ορυκτού πλούτου, στη ναυπηγική, στον τουρισμό, σε νέες τεχνολογίες. Υπάρχουν 15 δις. Ευρώ που περιμένουν και μένουν ανεκμετάλλευτα.
Μπορεί και άλλοι να υποστηρίζουν κάποια αντίστοιχα μέτρα αλλά δεν μπόρεσαν δεκαετίες τώρα να τα εφαρμόσουν γιατί έλειπε ο προγραμματισμός. Η διαφορά μας είναι στον προγραμματισμό. Και στο άφθαρτο των δυνάμεών μας. Ενώ αναγνωρίζουμε το μερίδιο της ευθύνης μας δεν είχαμε και δεν έχουμε εμπλακεί ποτέ σ’ αυτό που το ονομάζω σαράκι της Ελληνικής δημόσιας ζωής: τις πελατειακές σχέσεις.
Μετά τις εκλογές ελπίζουμε να υπάρξει ανακαθορισμός των δυνάμεων μέσα στη Βουλή και να μπουν και καινούριες δυνάμεις προοδευτικές. Δεν περιμένουμε να έχουμε σαν Δημοκρατική Αριστερά αυτοδυναμία, αλλά είμαστε μια κυβερνώσα αριστερά. Και λέμε ότι δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με το δίδυμο Νέα Δημοκρατία-Πασόκ γιατί οι πολιτικές τους μας έφεραν σ’ αυτήν την κρίση. Λανθασμένες πολιτικές επιλογές με πελατειακές σχέσεις. Το Ελληνικό σαράκι. Θα συνεργαστούμε όμως με ομάδες ή κόμματα που έχουν τη διάθεση να αλλάξουν την πολιτική και θα δεχτούν τις δικές μας προτάσεις. Και οπωσδήποτε με φερέγγυα πρόσωπα. Γιατί με φερέγγυα πρόσωπα θα έχουμε και φερέγγυα πολιτική. Πιστεύουμε στα νέα άφθαρτα πρόσωπα και όχι στους κατά συνείδηση επαγγελματίες πολιτικούς.
Στη Δημοκρατική αριστερά έχουμε βάλει στο κέντρο του πιστεύω μας τον άνθρωπο. Μας ενδιαφέρει πρώτα ο άνθρωπο και θέτουμε τις τράπεζες και τις αγορές στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι το αντίθετο. Μας ενδιαφέρει ο πολιτισμός στην πολιτική και η αλληλεγγύη. Και επειδή προσωπικά πολιτεύομαι στην περιφέρεια της Αττικής, που είναι υποβαθμισμένη σε σχέση με το κέντρο, θέλω να πω ότι είμαστε ευαισθητοποιημένοι στα προβλήματα που την ρημάζουν με την έλλειψη βασικών αγαθών, όπως είναι η έλλειψη νοσοκομείου, αποχετευτικού συστήματος και καταστροφής του περιβάλλοντος. Αλλά αν δεν μας ενδιέφεραν όλα αυτά δεν θα ήμασταν η αριστερά της ευθύνης.
No comments:
Post a Comment