ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

...όπως την αντιλαμβάνεται και την περιμένει ο καθένας μας.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνεχίζω την δημοσίευση του μυθιστορήματος ''Η κοιλιά της μεταφράστριας'' και καλή ανάγνωση. Ευχαριστώ τους φίλους για τις ευχές και τα καλά τους λόγια. Για την ανάγνωση πατήστε ΕΔΩ

AΡΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Είναι Τετάρτη απόγευμα. Το σκανάρισμα έχει πετύχει. Η ανάρτηση του πρώτου κεφαλαίου από το μυθιστόρημα "Η κοιλιά της μεταφράστριας" είναι γεγονός. Όσοι δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε πάμε μαζί ΕΔΩ.

Η κοιλιά της μεταφράστριας

Την Τετάρτη το απόγευμα θα αναρτηθεί στο μπλογκ "Η κοιλιά της μεταφράστριας" το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος. Θα σας περιμένω εκεί.

Μια συνέντευξη στο Αίθριο του Πανδοχείου

Στο αίθριο του Πανδοχείου, 21. Λεία Βιτάλη

Αγαπημένοι σας διαχρονικοί και σύγχρονοι συγγραφείς.

- Όλοι όσοι γράφουν με το αίμα τους και δεν φοβούνται την αλήθεια όσο κι αν πονάει. Σ’ όσους μπορείς να διακρίνεις τις υπόγειες διαδρομές του νου και της σκοτεινής επιθυμίας. Όσοι κατορθώνουν να ξεφύγουν από τα όρια. Ντοστογιέφσκι. Καζαντζάκης. Άμος Οζ. Και πόσοι άλλοι.  

Αγαπημένα σας διαχρονικά και σύγχρονα βιβλία. 

- Έγκλημα και τιμωρία. Ο τελευταίος πειρασμός. Η ιστορία του ματιού. Ιστορία αγάπης και σκότους…

Αγαπημένα σας διηγήματα.

- Όλα του Βιζυηνού.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;

- Τελευταία ο Νίκος Δαββέτας.

 Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας;

- Ο Ρασκόλνικοφ καθόρισε την εφηβεία μου.

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;

- Κάποτε ένας φίλος με ρώτησε αν έχω κάνει έρωτα μ’ έναν ήρωά μου, τον Ιουβενάλιο. Απάντησα αυθόρμητα: Ναι! Νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει με όλους τους ήρωές μου. Ο ένας εμπεριέχεται μέσα στον άλλον αφού καθένας προέρχεται από τον άλλον όντας καρπός ενός έρωτα. Έτσι είναι όλοι τους πάντα πλάι μου και τα λέμε.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;

- Μ’ αρέσουν τα πάρκα, η θάλασσα, τα σκοτεινά υπόγεια, τα καράβια… Κι όταν είμαι στο γραφείο μου δεν κοιτάζω ποτέ έξω απ’ το παράθυρο. Μ’ αρέσει ο χώρος να με περιβάλλει ολοκληρωτικά, να μην έχω τρόπο διαφυγής.

Αγαπημένοι σας διαχρονικοί και σύγχρονοι συγγραφείς.

- Όλοι όσοι γράφουν με το αίμα τους και δεν φοβούνται την αλήθεια όσο κι αν πονάει. Σ’ όσους μπορείς να διακρίνεις τις υπόγειες διαδρομές του νου και της σκοτεινής επιθυμίας. Όσοι κατορθώνουν να ξεφύγουν από τα όρια. Ντοστογιέφσκι. Καζαντζάκης. Άμος Οζ. Και πόσοι άλλοι.  

Αγαπημένα σας διαχρονικά και σύγχρονα βιβλία. 

- Έγκλημα και τιμωρία. Ο τελευταίος πειρασμός. Η ιστορία του ματιού. Ιστορία αγάπης και σκότους…

Αγαπημένα σας διηγήματα.

- Όλα του Βιζυηνού.

Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;

- Τελευταία ο Νίκος Δαββέτας.

 Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας;

- Ο Ρασκόλνικοφ καθόρισε την εφηβεία μου.

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;

- Κάποτε ένας φίλος με ρώτησε αν έχω κάνει έρωτα μ’ έναν ήρωά μου, τον Ιουβενάλιο. Απάντησα αυθόρμητα: Ναι! Νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει με όλους τους ήρωές μου. Ο ένας εμπεριέχεται μέσα στον άλλον αφού καθένας προέρχεται από τον άλλον όντας καρπός ενός έρωτα. Έτσι είναι όλοι τους πάντα πλάι μου και τα λέμε.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;

- Μ’ αρέσουν τα πάρκα, η θάλασσα, τα σκοτεινά υπόγεια, τα καράβια… Κι όταν είμαι στο γραφείο μου δεν κοιτάζω ποτέ έξω απ’ το παράθυρο. Μ’ αρέσει ο χώρος να με περιβάλλει ολοκληρωτικά, να μην έχω τρόπο διαφυγής.

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

- Στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ έρχονται σκέψεις που με κρατούν ξύπνια μέχρι το πρωί. Αν συμβεί αυτό, έχω μια καλή ιδέα.

Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

- Ακούω πολύ σιγανούς ήχους όταν γράφω, σαν να υπάρχουν και να μην υπάρχουν την ίδια στιγμή. Δεν ακούω μουσική. Στην πραγματική μου όμως ζωή λατρεύω το ροκ, την κλασσική μουσική, και τα ρεμπέτικα.

Μια μικρή παρουσίαση/εισαγωγή στο κάθε σας βιβλίο χωριστά [ή για όσα κρίνετε]. Είτε σε μορφή επιγραμματικής παρουσίασης, είτε γράφοντας για το πότε, πώς, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους συνεγράφησαν. Τυγχάνει κάποιο περισσότερο αγαπημένο των άλλων;

- Στο «Παραμύθι του Μεγάλου Φόβου» ο Ιουβενάλιος, ένας Βυζαντινός τρομοκράτης, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα του μεσαιωνικού σκοταδισμού και της εκκλησίας, καταλήγει παγιδευμένος στον πάτο της θάλασσας με μια πέτρα δεμένη στο κορμί του. Ένα βιβλίο από τα πιο αγαπημένα μου. Στην «Κοιλιά της Μεταφράστριας» μια γυναίκα, η Μαρία, στη σύγχρονη Αθήνα εγκυμονεί το παιδί που περιμένει να… υιοθετήσει. Έχω ματώσει μαζί της. Στην «Ιερή Παγίδα» με παρέσυρε ένας 14χρονος πανέμορφος πρίγκιπας που έγινε το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του Μωάμεθ του Πορθητή. Το χαρακτήρισαν αιρετικό και λάγνο, εγώ απλώς ήθελα να γράψω για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.   

Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του τελευταίου σας βιβλίου;

- «Ο μικρός μου αδελφός δολοφονήθηκε πριν από πέντε χρόνια, δυο μήνες μετά που έγινε στην πατρίδα το κακό. Τώρα είναι πάλι ζωντανός!

Βενετία, το έτος 6966 από κτίσεως κόσμου». Έτσι ανοίγει η θύρα της «Ιερής Παγίδας» και υποδέχεται τον αναγνώστη της.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

- Πάνω στο γραφείο μου, στις καρέκλες, και στο πάτωμα είναι ανοιχτά καμιά εικοσαριά βιβλία, ελληνικά και ξένα, που αφορούν τον Βενιζέλο και την εποχή του.

Τι γράφετε τώρα;

- Προετοιμάζομαι για τον καινούριο μου έρωτα. 

Ασχοληθήκατε με την συγγραφή θεατρικών έργων. Μπορείτε να ορίσετε με λέξεις τυχόν διαφορετικές ηδονές που προσφέρουν σε σχέση με των μυθιστορημάτων;

- Η ηδονή είναι μια: Δημιουργείς ανθρώπους! Κι όσο πιο πολύ ρουφάνε το αίμα σου, τόσο πιο ζωντανοί γίνονται. Και τότε έχεις την πιο μεγάλη ηδονή.

Θεατρικό έργο Rock Story. Περί τίνος πρόκειται; Με ποιο τρόπο αγκαλιάζει το ροκ;

- Είναι ένα έργο για το ροκ. Όχι απλώς το μουσικό είδος αλλά τη στάση ζωής. Η ροκ στάση ζωής είναι αντισυμβατική έτσι κι αλλιώς. Πρότυπό μου ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, αλλά μεγάλωσε σε διαστάσεις και ακολούθησε υπόγειες διαδρομές. Έτσι συναντηθήκαμε. Το ROCK STORY είναι το δέκατο θεατρικό μου έργο, αλλά είναι αυτό που αγάπησα πιο πολύ και που θα ‘θελα να το ξαναδώ στη σκηνή για ν’ αποκτήσει τις αληθινές του διαστάσεις. Μια φορά δεν ήταν αρκετή.

Οι εμπειρίες σας από το ιστολογείν.

- Μμμ… Έχω περάσει ωραίες στιγμές. Υπάρχουν μοναδικοί άνθρωποι εκεί έξω. Αλλά δεν βγαίνουν εύκολα οι μάσκες. Κατά τα άλλα ακολουθείται το πρότυπο της παραδοσιακής κοινωνίας με τα καλά της και τα κακά της αλλά σε γρήγορες ταχύτητες.

19/12/2009

Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

- Στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ έρχονται σκέψεις που με κρατούν ξύπνια μέχρι το πρωί. Αν συμβεί αυτό, έχω μια καλή ιδέα.

Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

- Ακούω πολύ σιγανούς ήχους όταν γράφω, σαν να υπάρχουν και να μην υπάρχουν την ίδια στιγμή. Δεν ακούω μουσική. Στην πραγματική μου όμως ζωή λατρεύω το ροκ, την κλασσική μουσική, και τα ρεμπέτικα.

Μια μικρή παρουσίαση/εισαγωγή στο κάθε σας βιβλίο χωριστά [ή για όσα κρίνετε]. Είτε σε μορφή επιγραμματικής παρουσίασης, είτε γράφοντας για το πότε, πώς, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους συνεγράφησαν. Τυγχάνει κάποιο περισσότερο αγαπημένο των άλλων;

- Στο «Παραμύθι του Μεγάλου Φόβου» ο Ιουβενάλιος, ένας Βυζαντινός τρομοκράτης, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα του μεσαιωνικού σκοταδισμού και της εκκλησίας, καταλήγει παγιδευμένος στον πάτο της θάλασσας με μια πέτρα δεμένη στο κορμί του. Ένα βιβλίο από τα πιο αγαπημένα μου. Στην «Κοιλιά της Μεταφράστριας» μια γυναίκα, η Μαρία, στη σύγχρονη Αθήνα εγκυμονεί το παιδί που περιμένει να… υιοθετήσει. Έχω ματώσει μαζί της. Στην «Ιερή Παγίδα» με παρέσυρε ένας 14χρονος πανέμορφος πρίγκιπας που έγινε το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του Μωάμεθ του Πορθητή. Το χαρακτήρισαν αιρετικό και λάγνο, εγώ απλώς ήθελα να γράψω για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.   

Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του τελευταίου σας βιβλίου;

- «Ο μικρός μου αδελφός δολοφονήθηκε πριν από πέντε χρόνια, δυο μήνες μετά που έγινε στην πατρίδα το κακό. Τώρα είναι πάλι ζωντανός!

Βενετία, το έτος 6966 από κτίσεως κόσμου». Έτσι ανοίγει η θύρα της «Ιερής Παγίδας» και υποδέχεται τον αναγνώστη της.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

- Πάνω στο γραφείο μου, στις καρέκλες, και στο πάτωμα είναι ανοιχτά καμιά εικοσαριά βιβλία, ελληνικά και ξένα, που αφορούν τον Βενιζέλο και την εποχή του.

Τι γράφετε τώρα;

- Προετοιμάζομαι για τον καινούριο μου έρωτα. 

Ασχοληθήκατε με την συγγραφή θεατρικών έργων. Μπορείτε να ορίσετε με λέξεις τυχόν διαφορετικές ηδονές που προσφέρουν σε σχέση με των μυθιστορημάτων;

- Η ηδονή είναι μια: Δημιουργείς ανθρώπους! Κι όσο πιο πολύ ρουφάνε το αίμα σου, τόσο πιο ζωντανοί γίνονται. Και τότε έχεις την πιο μεγάλη ηδονή.

Θεατρικό έργο Rock Story. Περί τίνος πρόκειται; Με ποιο τρόπο αγκαλιάζει το ροκ;

- Είναι ένα έργο για το ροκ. Όχι απλώς το μουσικό είδος αλλά τη στάση ζωής. Η ροκ στάση ζωής είναι αντισυμβατική έτσι κι αλλιώς. Πρότυπό μου ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, αλλά μεγάλωσε σε διαστάσεις και ακολούθησε υπόγειες διαδρομές. Έτσι συναντηθήκαμε. Το ROCK STORY είναι το δέκατο θεατρικό μου έργο, αλλά είναι αυτό που αγάπησα πιο πολύ και που θα ‘θελα να το ξαναδώ στη σκηνή για ν’ αποκτήσει τις αληθινές του διαστάσεις. Μια φορά δεν ήταν αρκετή.

Οι εμπειρίες σας από το ιστολογείν.

- Μμμ… Έχω περάσει ωραίες στιγμές. Υπάρχουν μοναδικοί άνθρωποι εκεί έξω. Αλλά δεν βγαίνουν εύκολα οι μάσκες. Κατά τα άλλα ακολουθείται το πρότυπο της παραδοσιακής κοινωνίας με τα καλά της και τα κακά της αλλά σε γρήγορες ταχύτητες.

19/12/2009

Mια καινούρια αρχή αναγνώσεων

Από την ερχόμενη εβδομάδα κάνω μια καινούρια αρχή σε ένα καινούριο ιστολόγιο. Δημοσίευση στο διαδίκτυο ενός μυθιστορήματός μου δωρεάν για τους αναγνώστες.  Ναι, το αποφάσισα! 
Για λεπτομέρειες  ΕΔΩ.

Συνέντευξη στο ιστολόγιο varelaki

ARTMANIAC 23-ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΛΕΙΑΣ ΒΙΤΑΛΗ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

VARELAKI: Για αρχή, θα ήθελα μια σύντομη αναφορά, ένα σχόλιο, για κάθε ένα βιβλίο σου...

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: 1985, «Άννα Χ.», ένα βιβλίο με θέμα μια νέα γυναίκα που ψάχνει την ταυτότητά της μέσα από τη ρευστή αλήθεια του έρωτα και την προσπάθεια της επιβίωσης  μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο. Τότε που όλα έμοιαζαν απλούστερα και συγκεκριμένα.

1988, «Η Κοιλιά της Μεταφράστριας», ένα ψυχογράφημα με μορφή θρίλερ για μια υιοθεσία που παίρνει τη θέση της πραγματικής γέννας. Τότε που θυμώναμε με όλα γύρω μας.

1993, «Η Τρομοκρατία της Μνήμης», μια απόπειρα κατάθεσης των γεγονότων του Πολυτεχνείου από διαφορετική σκοπιά, όπου η μνήμη παίζει… τρομοκρατικά παιχνίδια. Τότε που όλα έμοιαζαν ότι μπορούσαν να αλλάξουν.

1995, «Η Μυρωδιά του Μαύρου», μια συλλογή διηγημάτων, με άξονα τις φαντασιώσεις ιδιαίτερων ανθρώπων. Τότε που άρχισε να μπαίνει στο παιχνίδι της γραφής μου το υπέρ-ρεαλιστικό.

1996, «Το Παραμύθι του Μεγάλου Φόβου». Μια ιστορία για έναν υπέροχο Βυζαντινό τρομοκράτη. Τότε που ανακάλυψα τις ρίζες του κακού στο βάθος της Ιστορίας.

1998, «Σκοτεινές Μητέρες», τέσσερα διηγήματα που αποκαλύπτουν την άλλη πλευρά της τρυφερότητας. Μητέρα ήδη ενός αγοριού ενός έτους ίσως ξόρκιζα τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου.

2000, «Ιερή Παγίδα», η ιστορία ενός 14χρονου αγοριού που τον ερωτεύτηκε ο Μωάμεθ ο Κατακτητής και πήρε για χάρη του την Κωνσταντινούπολή! Αληθινό; Ό,τι πιστεύει κάποιος είναι η αλήθεια. Το χαρακτήρισαν αιρετικό. Από τότε άρχισα να αποδέχομαι τη διαφορετική ματιά μου στα πράγματα χωρίς να νιώθω ενοχές…

VARELAKI: Θυμάμαι κάποια στιγμή ,πριν χρόνια, την συνεργασία σου με τον δάσκαλό μου, τον Τάσο τον Μπαντή...Ηταν το «Addio del passato», έτσι; Για πες λεπτομέρειες...

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Ο Τάσος ήταν πολύ καλός μου φίλος. Μπορούσα να του μιλήσω για όλα. Το «Addio del passato» ήταν στην αρχή ένας μονόλογος μιας κόρης προς τη νεκρή μητέρα της. Όταν του τον διάβασα μείναμε μέχρι το πρωί να μιλάμε ώρες. Το κείμενο ήταν πολύ προσωπικό. Θέλησε να το ανεβάσει. Και τότε του έδωσα άλλες διαστάσεις. Ήταν η περίοδος της υπερ-ρεαλιστικής μου γραφής. Έβαλα πάνω στη σκηνή και τη νεκρή μητέρα να συμμετέχει. Καθώς και μια κοπέλα που έπαιζε βιολί. Ήταν μια μοναδική παράσταση με την Σμαράγδα Σμυρναίου και την Αναστασία Πανταζοπούλου, που πολλοί έκλαψαν, ακόμη κι εγώ που την έβλεπα συνέχεια. Δυστυχώς ήταν η τελευταία δουλειά του Τάσου.

VARELAKI: Άλλα θεατρικά σου έργα που ανέβηκαν στη σκηνή;

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Το «Γεύμα», ένα έργο για την αμείλικτη νέα τάξη στο σύγχρονο κόσμο, ήταν το πρώτο που ανέβηκε το 2000 και παιζόταν 2 χρόνια. Αργότερα ανέβηκε και στην Κύπρο. Το 2002 ανέβηκε το «Μεγάλο Παιχνίδι», μια ιστορία εκπόρνευσης όλων των αξιών για χάρη του χρήματος, σαν ένα ριάλιτι. Το «Ροστμπίφ» μου, μια σύγχρονη μεταφορά του μύθου της Κλυταιμήστρας σε μορφή μαύρης κωμωδίας, ανέβηκε στο Λονδίνο από αγγλικό θίασο στο Riverside studio. Πρόπερσι ανέβηκε και στην Κύπρο. Μεσολάβησε το «Addio del passato» το 2005 και πέρσι ανέβηκε στο ΚΘΒΕ το τελευταίο μου έργο, το «Rock Story», εμπνευσμένο από την προσωπικότητα του Παύλου Σιδηρόπουλου, ένα έργο ιδιαίτερο, κοινωνικό δράμα με στοιχεία μιούζικαλ, με τραγούδια δικά του, των Ρόλλινγκ Στόουνς και των Ντορς. Φέτος κλείνουν 10 χρόνια από το πρώτο μου έργο στο θέατρο και βγήκαν τα Θεατρικά μου Άπαντα σε βιβλίο. Σύντομα θα γίνει η παρουσίασή του με μορφή αναλογίου.

VARELAKI: Tι σημαίνει για σένα το να γράφεις....; Ποιά άλλα πράγματα σε ευχαριστούν ..πέρα από αυτό;

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Τώρα πια δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να γράφω. Κι αυτό που με ευχαριστεί, πέρα από το γράψιμο, είναι να φτιάχνω τους ήρωές μου και να συνομιλώ μαζί τους. Νιώθω μαζί τους ασφαλής, αν και αρκετές φορές μου τη σκάνε.

VARELAKI: Ποιες οι λογοτεχνικές σου επιρροές;

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Τρέχα γύρευε πια. Πάντως μπορώ να πω ότι με σφράγισε ο Ντοστογιέφσκι των εφηβικών μου χρόνων, η αστυνομική λογοτεχνία που καταβρόχθιζα ως παιδί και ο εφιαλτικός Κάφκα. Φυσικά δεν μπορώ να αγνοήσω τον αιρετικό Καζαντζάκη και τον ερωτικό Μπατάιγ. Αλλά είναι τόσες πολλές οι επιρροές στην πραγματικότητα. Ακόμη διαμορφώνω τη γραφή μου αλλά και διαμορφώνομαι σαν άνθρωπος. Και αυτή η ρευστότητα είναι ένα υπέροχο στοιχείο της φύσης του ανθρώπου. Εκεί στηρίζεται, πιστεύω, και το μεγαλείο της Τέχνης.

VARELAKI: Δεν ξέρω αν το ξέρεις… κάποιος έχει γράψει ένα <<ηλεκτρονικό μυθιστόρημα>> και το διαθέτει στον κόσμο μέσω Διαδικτύου... Πώς σου φαίνεται αυτό; Τι συμβαίνει... απειλείται το βιβλίο;

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Αυτή η απειλή αφορά τους εκδότες. Εμένα με ενδιαφέρει να υπάρχουν αναγνώστες. Είτε διαβάζουν βιβλία χάρτινα είτε ηλεκτρονικά, είτε τα πληρώνουν είτε όχι. Σκέπτομαι πολύ σοβαρά να διαθέτω κι εγώ τα βιβλία μου στο Διαδίκτυο και μάλιστα δωρεάν. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι συγγραφέας μπεστ σέλλερ για να τρέμω μήπως χάσω πωλήσεις.

VARELAKI: Μελλοντικά σου σχέδια; Μάθαμε ότι ασχολείσαι με τη βιογραφία του Βενιζέλου σε μορφή σεναρίου για την τηλεόραση, αληθεύει;

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Εδώ και ένα χρόνο διαβάζω, συζητάω και μαζεύω στοιχεία για τη ζωή του αλλά με μια διαφορετική οπτική: την ανθρώπινη. Φυσικά δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς τη σημαντικότατη συμμετοχή του στην Ιστορία. Πιστεύω ότι θα βγει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ο Βενιζέλος ο ίδιος, σαν ήρωας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον σαν αντιφατική προσωπικότητα. Παράλληλα γράφω ένα μυθιστόρημα και ένα θεατρικό έργο. Με ξεκουράζει αυτή η εναλλαγή θεματολογίας και μορφής. Έτσι έκανα πάντα. 

Σάββατο, 06 Μαρτίου 2010

(www.varelaki.blogspot.com)