ΦΙΛΕΝΑΔΕΣ

Εδώ και αρκετό καιρό τα μέιλ που παίρνω αλλά και τα μηνύματα στο facebook αφορούν παρουσιάσεις βιβλίων, πρεμιέρες θεατρικών έργων, αγορές και πωλήσεις ειδών, συναυλίες, εκθέσεις, προτάσεις να γίνω μέλος σε διάφορα κλαμπ με πολιτιστικές δραστηριότητες ή φαν κάποιων συγγραφέων, τραγουδιστών, κ.λ.π. Όλα με σκοπό κάποιος να διευρύνει το αναγνωστικό, το θεατρικό, το αγοραστικό ή όποιο άλλο κοινό του. Κι εγώ αναρωτιέμαι αν όλο αυτό το πανηγύρι του διαδικτύου, που το πήραμε πολύ στα σοβαρά, δεν είναι παρά μια τεράστια μηχανή άμεσης ή έμμεσης πώλησης εμπορικών ή πολιτιστικών προϊόντων. Κι αναρωτιέμαι ακόμη, αν απλώσω το χέρι μου, άραγε θα πιάσω το χέρι κάποιας φιλενάδας να πούμε τα δικά μας, χωρίς να θέλει να μου πουλήσει κάτι ή να με βάλει στο φαν κλαμπ κάποιου γνωστού της. Και μέσα σ’ αυτές τις σκέψεις θυμήθηκα τη Μαρία. Όταν –μιλάμε για πολύ παλιά- είχα ξυπνήσει το βράδυ κάθιδρη, αγχωμένη και ταχυπαλμιασμένη, που με πήρε στην αγκαλιά της και με γαλήνεψε, χωρίς να μου πουλήσει αγχολυτικό, αντικαταθλιπτικό ή αναλγητικό. Η Μαρία ήταν στ’ αλήθεια φιλενάδα. Μόνο που το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα. Έχουμε ανάγκη τις φιλενάδες, φιλενάδες μου, περισσότερο από τα προϊόντα φαρμακείου ή ακόμη και τα προϊόντα πολιτισμού. Τώρα θυμάμαι όλο και περισσότερες περιπτώσεις, που γαλήνεψα κοντά σε μια φιλενάδα. Είτε κρεμασμένη στο τηλέφωνο, είτε κρατώντας την απ’ το χέρι, είτε μιλώντας η μια απέναντι απ’ την άλλη, είτε με τη φαντασία μου ανασύροντας τη μνήμη της. Γιατί μπορεί ο καιρός να περνά, κι η ζωή να ‘ναι κατά τύχη, μπορεί η απόσταση να χωρίζει τους ανθρώπους, μπορεί τα παιδιά μας, αν έχουμε, να μεγαλώνουν και να φεύγουν, κι οι δουλειές να έρχονται και να παρέρχονται, ακόμη κι οι αγάπες να σβήνουν και να λιγοστεύουν, κι οι άντρες να μην κάνουν πάντα όσα υποσχέθηκαν, κι οι καρδιές μας να σπάνε, κι οι καριέρες τελειώνουν… Αλλά… Οι φιλενάδες είναι εδώ. Δεν έχει σημασία πόσο πολύ χρόνο βρισκόμαστε ή πόσα χιλιόμετρα μας χωρίζουν. Μια φιλενάδα δεν είναι ποτέ τόσο μακριά που να μη μπορεί να έρθει όταν τη χρειάζεσαι. Ή κάνω λάθος;

Μ’ ακούει καμιά φιλενάδα; Θυμάται καμιά να τη βοήθησε κάποτε μια φιλενάδα όταν το είχε ανάγκη;