ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΓΕΜΑΤΗ
ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ...

ΕΥΧΕΣ

Βαδίζω προς το τέλος.
Προχωρώ.
Καλπάζω βιαστικά ανάμεσα σε νεκρές μέρες, σβησμένα κεριά, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, σωρούς ξεχασμένων ονείρων, ωραίες προθέσεις και υποσχέσεις που ο χρόνος τις ματαίωσε ή τις ανέτρεψε.

Τα ξεπερνώ χωρίς να κοιτάζω, το βλέμμα ίσια μπροστά σαν με παρωπίδες, σχεδόν πηδώντας με ταχύτητα ανέμου που κινδυνεύει να με τσακίσει στις στενές όχθες πριν διαβώ τις πύλες του νέου χρόνου. Βιάζομαι λοιπόν, όπως πάντα.

2007

Με λαχτάρα σχεδιάζω ζωή. Ψάχνω μυρωδιές, γεύσεις, αγγίγματα. Ζητάω λόγια, ανιχνεύω πρόσωπα, χαμόγελα, βλέμματα, υποσχέσεις που θα κρατηθούν, αισθήσεις κι αισθήματα που θα μείνουν… για πάντα!

Κάθε χρόνο πιο νέα. Πιο άπειρη. Πιο άπληστη. Σχεδόν παιδί…

Τσαλαβουτάω χαρούμενη στις λάσπες θαρρώντας πως είναι σκόνη από αστέρια.

Αλλά έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

Εύχομαι

ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ROASTBEEF (Κύπρος 1)

Αυτό είναι το ζωγραφικό της αφίσας και του προγράμματος από τον ζωγράφο-σκηνογράφο Μπάμπο Μίχλη. Μια φαντασίωση για την ηρωίδα του "Ροστμπίφ" Κλυταιμήστρα.
Το έργο βασίζεται στον αρχαίο μύθο της Κλυταιμήστρας, τον οποίο ανατρέπει. Ο πλήρης τίτλος είναι:
"Ροστμπίφ
Ο δισταγμός της Κλυταιμήστρας πριν από τον φόνο".

ΟΙ «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ» ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

O χρόνος απέδειξε ότι οι ελληνικοί μύθοι έχουν μιάν ανεξάντλητη δυνατότητα να προσφέρονται σε επανερμηνείες. Ωστόσο μέχρι τον 20ο αιώνα, παρόλες τις επανερμηνείες των αρχαίων τραγωδιών και την συγγραφή πολλών έργων εμπνευσμένων απ' τους μύθους, η Kλυταιμήστρα, σαν ηρωίδα που θα δώσει το όνομά της σε έργο, δεν έχει εμφανισθεί. Mόνον στην Σιμόν Nτε Mπωβουάρ και στην Kέιτ Mίλετ η Oρέστεια εμφανίζεται σαν ένα από τα κείμενα-κλειδιά για την φεμινιστική θεώρηση των φύλων. Mε την Mαργκερίτ Γιουρσενάρ κάνει την εμφάνισή της δυναμικά η Kλυταιμήστρα και δίνει το όνομά της σ’ έναν απ’ τους μονολόγους της συλλογής Φωτιές. Eδώ η Γιουρσενάρ καταδύεται στα μύχια της ψυχής της πιό «κακιάς» θνητής της ελληνικής μυθολογίας για να δικαιολογήσει το πάθος της.
Σχεδόν όλοι οι αρσενικοί ήρωες στις τραγωδίες διακατέχονται από το πάθος της δύναμης και της εξουσίας. Αντίθετα οι θηλυκοί ήρωες στροβιλίζονται μέσα στο ερωτικό πάθος, όταν δεν έχουν τάξει στη ζωή τους να υπηρετούν κάποιο καθήκον που αρμόζει καλύτερα στη «γυναικεία» τους φύση. Εξαίρεση αποτελεί η Kλυταιμήστρα που συνδυάζει τις αρσενικές αλλά και τις θηλυκές ιδιότητες μαζί. Tο «ανδρόγυνον κέαρ», όπως την ονομάζει ο φύλακας στην αρχή της Oρέστειας. Ο Aισχύλος πίστευε ότι η «φυσιολογική» γυναίκα δεν μπορεί να είναι ηρωικών διαστάσεων. Γι’ αυτό και η Kλυταιμήστρα κρίνεται σαν εισβολέας στην αρσενική σφαίρα, όταν αφήνει τον «οίκο» και εισβάλλει στην «πόλη» παίζοντας τον αρσενικό ρόλο. Eίναι η μόνη αρνητική ηρωίδα που γινόταν ακόμη πιό αρνητική εξ αιτίας της γυναικείας της φύσης που την κατέλυε γινόμενη άνδρας.
Oι ξένοι σκηνοθέτες που διασκεύασαν και έδωσαν νέα λάμψη στις ελληνικές τραγωδίες είναι πολλοί. O Πίτερ Xωλ, ο Πέτερ Στάιν, ο Tαντάσι Σουζούκι, που χρησιμοποιούν τη μυθολογία για να διατυπώσουν σημερινές αλήθειες. Τα έργα τους ωστόσο είναι πεσσιμιστικά. Θα μπορούσε όμως ποτέ η Kλυταιμήστρα να δώσει ένα έργο με ελπίδα;
«O έλληνας, απαράμιλλα ευαίσθητος στον λεπτότερο και βαθύτερο πόνο, προσαρμόζεται τελικά, αφού κοιτάξει όμως πρώτα, κατάματα και άφοβα, την τρομακτική καταστροφικότητα της λεγόμενης Παγκόσμιας Iστορίας και την σκληρότητα της φύσης. H Tέχνη τον σώζει και μέσα από την Tέχνη - η ζωή», λέει ο Nίτσε στην «Γένεση της τραγωδίας». Kαι η Mάρθα Γκράχαμ, που χόρεψε την δική της Kλυταιμήστρα το 1958, συμπληρώνει «O σύγχρονος άνθρωπος είναι δειλός. Oι έλληνες όμως ήσαν ρεαλιστές. Eμείς κρυβόμαστε από την αλήθεια. Oι έλληνες κοιτάνε κατάματα τη ζωή».
Η Κλυταιμήστρα στο «Ροστμπίφ» δίνει ένα έργο αισιόδοξο καταλύοντας τον μύθο καθώς ποθεί πάλι τον έρωτα απ’ την αρχή και ξαναγεννά την Ιφιγένεια για να αρχίσουν μαζί μια νέα ζωή.
(Κείμενο από το πρόγραμμα της παράστασης που είχε γραφτεί σαν εισήγηση στο διεθνές θεατρικό συμπόσιο του Διεθνούς Ινστιτούτου του Θεάτρου).

Πρόσκληση για "Roastbeef"

Πρόσκληση για όσους φίλους μπλόγκερς έχουν σχολιάσει σ' αυτό το μπλογκ και είναι ή θα είναι στην Κύπρο το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου. Θα γίνει η πρεμιέρα του έργου μου "Roastbeef" σε σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή στο Δημοτικό Θέατρο Σκάλα στη Λάρνακα. Μπορείτε να τηλεφωνήσετε εκ μέρους μου στο θέατρο και να αφήσετε το όνομά σας. Θα σας πάρει κάποιος μετά για να σας κλείσει τη θέση σας. Επειδή θα είναι πρεμιέρα και θα υπάρχουν πολλές κρατήσεις μην το αφήσετε την τελευταία στιγμή. Φυσικά υπάρχουν και άλλες μέρες εκτός από την πρεμιέρα. Θα φέρω φωτογραφίες. Άραγε υπάρχουν Κυπριακές μπίρες; Θα δούμε.

Φωτογραφία από τις πρόβες στο Λονδίνο όταν ανέβηκε εκεί το "Roastbeef" στο Riverside studio με την Σάρα Ντάγκλας, τον Γκλεν Ο' Κόνορ και τον Στράτο Τζώρτζογλου.

To τέλος της αναμονής!

Μετά από
«εγκυμοσύνη» 6 ετών
και αναμονή που λίγο ήθελε να ξεπεράσει τα όρια των αντοχών μου,
σήμερα εκείνοι σε έβαλαν στην αγκαλιά μου.
Σε έσφιξα με λαχτάρα.
Σε κοίταξα. Για ώρα πολλή.
Κι ύστερα σε άφησα δίπλα. Δεν με έχεις ανάγκη πια, σκέφτηκα.
Έτσι γίνεται πάντα.
Άλλωστε δεν μπορώ τίποτα να σου προσφέρω τώρα πια.
Οι δρόμοι μας χωρίζουν.
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι.
Ξέρω ότι θα βρεις μόνο σου τον δρόμο σου.
Αν υπάρχει δρόμος για σένα.
Και ξέρω ακόμη πως αν η τύχη το θελήσει, μπορεί να γίνεις και ευτυχισμένο!

Έχε γεια. Θα σ’ αγαπώ πάντα.